’s Morgens wandel je op de Willem Arntsz Hoeve door een sprookje. De heide vol bedauwde spinnenwebben fonkelt en met wat geluk zie je nog een ree. Het is een landschap dat meermaals werd ingehaald door de ruwe werkelijkheid. Een landschap dat zwijgt en ondergaat. Voor sommigen zelfs een schuldig landschap. Nog even en het krijgt een nieuwe bestemming. Houdt het landschap stand of wordt de balans verstoord?

Kunst moet schuren, vragen oproepen en kan verbinden. Daarom vestig ik met dit kunstwerk aandacht voor de herontwikkeling van het terrein. Al langer werk ik met het thema mededogen. Dit werk vraagt om compassie voor de natuur- en cultuurhistorische waarde van de Willem Arntsz Hoeve. Een gebied waar niet alleen recent maar ook in het verleden zoveel is gebeurd.

Het werk Black Widow: man vs nature wijst op het gevaar dat de mens zijn eigen bondgenoot opeet wanneer hij geen oog heeft voor de ander of het anderen. Gouden bakstenen houden een boom gevangen in een web van onverzadigbaar verlangen naar meer. Black Widow maakt deel uit van de reeks Erbarme dich die een breder licht wil laten schijnen op de kracht van mededogen.